در گذشته، تصور علمی بر این بود که مغز قابلیت بازسازی ندارد.اما تحقیقات جدید خلاف این را نشان می‌دهند. در این مقاله، به مطالعات جدیدی که نشان می‌دهند مغز می‌تواند با استفاده از سلول‌های بنیادی، اجزای ساختمانی بدن ما که می‌توانند به هر بافت تخصصی، از جمله بافت جدید مغز تبدیل شوند، بازسازی شود، خواهیم پرداخت.

زیبایی علم در این است که همواره در حال تغییر و تکامل است. اگر به تاریخ درک ما از جهان و جهان اطرافمان نگاه کنیم، می‌بینیم که آنچه زمانی تصور می‌شد یک حقیقت ثابت است، بعداً به چیز دیگری کاملاً متفاوت نشان داده شده است.

برای هزاران سال، ما معتقد بودیم که زمین مسطح است و آسمان‌ها مستقیماً بالای سر ما وجود دارند. بعدها، آناکسیمندر، با تعجب از اینکه چگونه خورشید و ستارگان به دور ما می‌چرخند، نتیجه گرفت که زمین یک شکل استوانه‌ای است که آزادانه در مرکز جهان شناور است. بعدها، ارسطو، استنتاج کرد که اگرچه زمین هنوز در مرکز جهان بود، اما کروی بود. سپس کوپرنیک آمد که این را بیشتر بهبود بخشید و حدس زد که در عوض، زمین کروی به دور خورشید می‌چرخد، در یک رقص با سیارات دیگر. بعدها، سر آیزاک نیوتن “کشف” کرد جاذبه برای توضیح اینکه چرا سیب‌ها می‌افتند و سیارات می‌چرخند. این دوباره توسط آلبرت انیشتین و نظریه نسبیت عام او بهبود یافت.

همانطور که در مورد جهان هستی صادق است، دانش ما از بدن نیز دائماً در حال تکامل است. با این طبیعت تغییر، افق‌ها و امکانات جدیدی از مرزهای درک ما پدیدار می‌شوند و چشمان ما را به دیدگاه متفاوتی باز می‌کنند.

در این مقاله، نگاهی خواهیم داشت به اینکه چگونه درک جدید ما از مغز و سلول‌های بنیادی می‌تواند مسیر بیماری‌های عصبی را شکل دهد.