پس فقط این نیست که سلول‌های بنیادی می‌توانند به لوزالمعده بروند، بلکه سلول‌های بنیادی در طول زندگی شما در واقع هر روز به لوزالمعده رفته و مشغول به بازسازی آن می‌شوند. سوال اینجاست که فرآیند اساسی‌ای که، روند بازسازی لوزالمعده را به گونه‌ای ثابت نگه می‌دارد واین فرآیند بازسازی از فرایند مرگ سلولی پیشی نمی‌گیرد، چیست؟  آیا می‌توانم این روند طبیعی را تقویت کنم تا جایی که بر بیماری‌هایی مانند دیابت اثرگذار باشند؟

ما می‌توانیم با قرار دادن سلول‌های بنیادی بیشتر در گردش خون روند بیماری‌هایی مانند دیابت را برعکس کرده و آن را بهبود بخشیم. همه این‌ها در آزمایش به روی نمونه‌های حیوانی انجام شده، بدین صورت که آسیبی به لوزالمعده وارد کرده و بعد از آن می‌گذاریم که سلول‌های بنیادی لوزالمعده را ترمیم کنند.

ولی در انسان این بیماری معمولا به این شکل به وجود نمی‌آید. در اغلب مواقع مشکل این است که یک بیماری زمینه‌ای دیگر وجود دارد، یک بیماری خود ایمنی. چیزی که از باکتری‌های داخل روده آغاز می‌شود. یک روند دائمی آسیب و حمله به لوزالمعده در جریان است. اینجا است که مساله چنین مطرح می‌شود که آیا می‌توانیم ترمیم را چنان تقویت کنیم که از مقدار تولید قویتر باشد. بنابراین مساله ایجاد نوعی تعادل بین مرگ سلولی و جایگزینی و بازسازی سلولی است.

پس به جای آنکه صرفاً با انسولین به آن وصله‌ای زده باشیم ایده اصلی آن است که به سراغ منشاء برویم، ببینیم آن فرایندی که به تحلیل و مرگ سلولی منجر می‌شود چیست، و آن بخش از طبیعت بدن که به بازسازی لوزالمعده کمک می‌کند را تقویت کنیم. که به زبانی ساده عبارت است از افزایش سلول‌های بنیادی در گردش خون.